خلاصه سخنان استاد: این دستور جلسه را با یک مثال آغاز می‌کنم شما یک لیوان و یک پارچ آب را در نظر بگیرید، لیوان می‌شود ظرفیت من و پارچ پر از آب را می‌توان کار، مسئولیت، شغل و انرژی در نظر گرفت اگر از این پارچ آب در درون لیوان بریزیم تا اندازه ای که لیوان پر شود ما مشکلی نداریم، یعنی ظرفیت من که لیوان است با پر شدن آب در درون آن یکی است. ولی اگر در آن لیوان، 2 لیوان آب بریزیم اتفاقی که می‌افتد اینست که سرریز می‌شود و به هدر می‌رود.

این خوب نیست چون از ظرفیت من خارج شده و وقتی که از ظرفیت من خارج شد باعث می‌شود در من و اطرافیانم تخریب به وجود آید.

حالا اگر بخواهیم با قطره چکان 10 قطره آب در این لیوان بریزیم چه اتفاقی می‌افتد؟ این اصلاً خوب نیست، چون من ظرفیتم یک لیوان است و این 10 قطره در لیوان باز باعث تخریب در من می‌شود و من را از هدف و تواناییم دور می‌کند و نمی‌توانم آن تواناییم را بروز دهم. پس این دو حالت خوب نیستند، زمانی خوب است که ظرفیت من به اندازه همان انرژی یا مسئولیتی است که به گردنم نهاده شده است.

این ظرفیت و مسئولیت در تمام کائنات و هستی حکم فرما است و دستور جلسه کل خلقت است.

تمام جامدات، حیوانات و گیاهان همه دارای این ظرفیت و مسئولیت هستند. گازها را در نظر بگیرید هر کدام یک ظرفیت دارند و یک مسئولیت، یک گاز باعث حیات است و یک گاز باعث مرگ است، درمایعات و جامدات هم همینطور می‌باشد. در گیاهان یک بوته خار با یک درخت خرما کاملاً ظرفیت و مسئولیتشان با هم فرق می‌کند.

همه این‌ها خودشان ظرفیت را در خود به وجود می‌آورند، چرا؟ چون نفس دارند و این نفس تعین کننده هر موجودی است نفس است که باعث می‌شود من تغییر کنم و به بالا و یا پایین صعود کنم.

پس چون نفس تعیین موجودیت می‌کند هر حیوان و هر گیاهی برای خودش این ظرفیت را به وجود می‌آورد و همینطور انسان‌ها. در انسان‌ها نیز ظرفیت‌هایشان فرق می‌کند ظرفیت ، توانایی، علم و دانش، آگاهی و دانایی من است، دانایی که ذره ذره به دست آورده باشم. هرچقدر دانایی و تواناییم را بالا ببرم ظرفیتم را هم بالا بردم و پذیرش را برای خود به وجود آورده‌ام وقتی پذیرش به وجود آمد من می‌توانم مسئولیتها را بپذیرم.

مسئولیت یعنی مسئول بودن، مسئول یعنی رییس جایی بودن و باید در قبال آن مسئولیتی که پذیرفتیم پاسخگو باشیم. من به عنوان یک راهنما باید در مقابل رهجوهایم جوابگو باشم اگر نتوانم پس ظرفیت من پایین است و آن جایگاه نسبت به ظرفیت من خیلی بالاست. جایگاه مهم نیست مهم آن ظرفیت و پذیرش من است. وقتی من ظرفیت و پذیرشم پایین باشد نمی‌توانم مسئول باشم و جایگاه‌ها را بگیرم، اگر هم بنا به شرایطی جایگاهی را به من بدهند ظرفیت آن جایگاه را نداشته باشم حتماً آن را از دست می‌دهم.

یک مسئولیت را بپذیرم و آن را انجام دهم بهتر از این است که چند تا مسئولیت را بپذیرم و هیچ کدامش را نتوانم کامل انجام دهم. شاید شما همسفرها بگویید ما که پست و مقامی نداریم تا در قبالش مسئولیت داشته باشیم ولی همین ظرفیت خانه داری و همسرداری هم باید در ما به وجود آید.

وقتی ظرفیت من با اندازه مسئولیتی که قبول کرده‌ام یکی نباشد، یعنی اگر به من به عنوان یک شخص ساده مسئولیتی بدهند و من هم بپذیرم، اولش شاید خوشحال شوم و انرژی بگیرم ولی چون ظرفیتش را ندارم از هدف خودم دور می‌شوم و نمی‌توانم پاسخگوی آن مسئولیت باشم و برای خود و اطرافیانم مشکل ایجاد می‌کنم و خود را بالاتر از اطرافیان و جامعه و حتی خدا میدانم. اینجاست که هدف خود را از دست می‌دهم و این می‌شود قبله گم کردن.

سفر اولی‌ها می‌توانند با گرفتن خدمت‌های کوچک شروع به آماده سازی خود کنند و آرام آرام ظرفیت خود را بالا ببرند و خود را برای سفر دوم آماده کنند تا در سفر دوم جایگاه‌های بالاتری بگیرند و در مسئولیتهای خود بهتر کار کنند.

در ادامه جلسه خانم حکیمه رهجوی خانم زهرا ، خانم معصومه مسافر نیکوتین رهجوی خانم مهری و خانم سونیا رهجوی خانم اکرم ورود خود را به سفر دوم اعلام نمودند امیدواریم این راه برایشان پایدار و همیشگی باشد 

عکس از : همسفر لیلا